In tegenstelling met wat men gewoonlijk gelooft is een wonder niet alleen een sensationeel of ongelooflijk feit, maar heeft dat gebeuren ook een geestelijke dimensie. Om als wonderbaarlijk (miraculeus) te worden erkend moet een genezing aan twee voorwaarden voldoen: gebeuren volgens de buitengewone en onverwachte modaliteiten én beleefd worden in een gelovige context (hier is dat Lourdes als bedevaartsoord).
Er moet dus een dialoog plaats vinden tussen de medische wetenschap en de Kerk. Die dialoog gebeurt altijd in Lourdes, dank zij de permanente aanwezigheid van een arts in het Bureau van de Medische Vaststellingen van het Heiligdom. Tegenwoordig, in de 21e eeuw, is het duidelijk dat veel in Lourdes geconstateerde genezingen niet kunnen worden opgenomen in de heel restrictieve lijst van wonderen en daardoor vergeten zijn. Zij verdienden nochtans te worden aanvaard als tekenen van Gods medelijden en bronnen van getuigenis zijn voor de gemeenschap van de gelovigen.
Daarom werd in 2006 een nieuwe categorie ingevoerd, deze van de kerkelijke erkenning, zonder afbreuk te doen aan de ernst en de gestrengheid van de medische onderzoeken die identiek zijn gebleven.
1e stap: de vastgestelde genezing
De eerste stap – daar begint alles mee – is de vrijwillige en spontane aangifte door mensen dat ze een radicale verandering in hun gezondheidstoestand hebben ervaren, waarvan ze zeggen dat die aan O.L.Vrouw van Lourdes te danken is. De permanente arts van het Medisch Bureau noteert en archiveert elke verklaring van dat type. Hij maakt dan zelf een eerste evaluatie van de ernst van deze verklaring. Zijn onderzoek heeft zowel te maken met de echtheid van de feiten als met hun betekenis.Het eerste doel is zicht te verzekeren van de werkelijkheid van de genezing. Dat vereist de medewerking van de arts(-en) van de bij de genezing betrokken patiënt, en de mogelijkheid om toegang te hebben tot zoveel mogelijk administratieve documenten en medische onderzoeken (biologisch, radiologisch, anatoompathologisch…) van voor en na de genezing.
Er moeten gezien worden naar de afwezigheid van elke vorm van bedrog, simulatie of illusie, aanvullende medische onderzoeken en administratieve documenten, de evolutie van de ziekte, zoals blijvende pijnlijke symptomen die ziek maken en de menselijke persoon aantasten, of de weerstand tegen de voorgeschreven behandeling, de ‘onmiddellijkheid’ van het teruggevonden welzijn, de blijvende, volledige en stabiele genezing zonder nagelaten sporen van de ziekte, en naar de onwaarschijnlijkheid van een dergelijke evolutie.
Het is de bedoeling te kunnen verklaren dat die genezing heel apart is, buitengewoon en onvoorzien. Het is tegelijk fundamenteel vast te stellen in welke context deze genezing plaats vond (al dan niet in Lourdes, in welke precieze situatie), door een compleet overzicht te maken van alle dimensies van het leven van de genezen persoon, fysisch, maar ook psychisch en geestelijk: zijn over het algemeen duidelijke emotie bij deze unieke en onvergetelijke ervaring die hem diep verandert, het feit dat hij de voorspraak van Maria in dat gebeuren ziet, het gebedsklimaat (of het eventuele doen alsof), het gelovig verstaan van het gebeuren.
In dit stadium zijn sommige van zijn verklaringen alleen maar “subjectieve verbeteringen”, andere zijn objectieve genezingen die kunnen worden geklasseerd “in afwachting”, als sommige elementen nog ontbreken, of als gecontroleerde genezingen, die verder kunnen leiden, om ze ooit “waar” te noemen.
2e stap: de bevestigde genezing
Deze tweede stap is deze van het onderzoek, gebaseerd op interdisciplinair onderzoek, zowel medisch als kerkelijk.Op medisch vlak:
Er wordt gevraagd naar de opinie van de verzorgers die lid zijn van AMIL (Internationale Medische Vereniging van Lourdes, dat ongeveer 12.000 leden telt over 75 landen) en van de artsen en beroepskrachten van de gezondheidsdienst die dit wensen, ongeacht hun geloofsovertuiging, zoals het de traditie is in Lourdes. De lopende dossiers worden ook voorgelegd aan de jaarlijkse vergadering van CMIL (Internationaal medisch Comité van Lourdes). Een van de leden wordt aangeduid voor een ondervraging en een volledig onderzoek van de genezen persoon. Men vraagt ook raad aan de specialisten van de betrokken ziekte en men maakt een evaluatie van de persoonlijkheid van de zieke, om alle hysterie of delirium uit te sluiten… Dan kan de genezing eventueel zonder gevolg worden geklasseerd of als “medisch geschraagd”.Op kerkelijk vlak
Vanaf dat moment kan een diocesane commissie, voorgezeten door de bisschop van de genezene, een collegiaal onderzoek voeren om te zien op welke manier deze genezing in al haar dimensies wordt beleefd: fysisch, psychisch en geestelijk, zowel rekening houdend met de negatieve reacties (er al te duidelijk voor uitkomend…) als met de positieve tekenen (geestelijke vruchten…) van dat bijzondere gebeuren. In geval van erkenning kan de genezen persoon, indien hij dat wenst, tegenover de gelovigen getuigen van deze “genade van een echte genezing”, die gebeurde in de context van geloof en gebed. Deze eerste erkenning laat toe: begeleid worden om de ervaring van de genezing niet alleen te moeten dragen. Het is immers niet altijd gemakkelijk om er mee te leven, aan de geloofsgemeenschap erkende getuigenissen bieden en ruimte voor een eerste gelovige dankzegging.3e stap: de onderschreven genezing
Ook nu is er een medisch en een pastoraal deel, die in twee tijden gebeuren. Bij deze laatste stap zijn de criteria van Lambertini de referentie om deze genezing door de Kerk als miraculeus te erkennen:(1) Het moet gaan om een ernstige ziekte, waarvan de vooruitzichten slecht zijn.
(2) De ziekte en de diagnose moeten zeker en precies zijn.
(3) Alleen een organische ziekte komt in aanmerking.
(4) Een eventuele behandeling mag niet aan de basis van de genezing liggen.
(5) De genezing moet plots gebeuren.
(6) Het opnieuw functioneren, moet volledig zijn, zonder voorafgaande herstelperiode.
(7) Het gaat niet om een herstel maar om een blijvende genezing.
4e stap: de bevestigde genezing
Het is CMIL die als geconsulteerd orgaan de volle garantie geeft aan het “buitengewone karakter” van de genezing, in de huidige stand van de wetenschap, na een volledig medisch en psychiatrisch onderzoek.5e stap: geproclameerde genezing (het wonder)
Dit niveau komt toe aan de bisschop van de genezen persoon, in samenspraak met de diocesane commissie. Het is de bisschop die de kerkrechterlijke erkenning van het wonder uitspreekt.Bron: http://nl.lourdes-france.org/verdiepen/genezingen-en-wonderen/de-erkenning-van-een-wonder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten