Wat is een wonder?
In tegenstelling met wat men gewoonlijk
gelooft is een wonder niet alleen een sensationeel of ongelooflijk feit,
maar heeft dat gebeuren ook een geestelijke dimensie. Om als
wonderbaarlijk (miraculeus) te worden erkend moet een genezing aan twee
voorwaarden voldoen: gebeuren volgens de buitengewone en onverwachte
modaliteiten én beleefd worden in een gelovige context (hier is dat
Lourdes als bedevaartsoord).
Er moet dus een dialoog plaats
vinden tussen de medische wetenschap en de Kerk. Die dialoog gebeurt
altijd in Lourdes, dank zij de permanente aanwezigheid van een arts in
het Bureau van de Medische Vaststellingen van het Heiligdom.
Tegenwoordig, in de 21e eeuw, is het duidelijk dat veel in Lourdes
geconstateerde genezingen niet kunnen worden opgenomen in de heel
restrictieve lijst van wonderen en daardoor vergeten zijn. Zij
verdienden nochtans te worden aanvaard als tekenen van Gods medelijden
en bronnen van getuigenis zijn voor de gemeenschap van de gelovigen.
Daarom
werd in 2006 een nieuwe categorie ingevoerd, deze van de kerkelijke
erkenning, zonder afbreuk te doen aan de ernst en de gestrengheid van de
medische onderzoeken die identiek zijn gebleven.
1e stap: de vastgestelde genezing
De
eerste stap – daar begint alles mee – is de vrijwillige en spontane
aangifte door mensen dat ze een radicale verandering in hun
gezondheidstoestand hebben ervaren, waarvan ze zeggen dat die aan
O.L.Vrouw van Lourdes te danken is. De permanente arts van het
Medisch Bureau noteert en archiveert elke verklaring van dat type. Hij
maakt dan zelf een eerste evaluatie van de ernst van deze verklaring.
Zijn onderzoek heeft zowel te maken met de echtheid van de feiten als
met hun betekenis.
Het eerste doel is zicht te verzekeren van de werkelijkheid van de genezing. Dat
vereist de medewerking van de arts(-en) van de bij de genezing
betrokken patiënt, en de mogelijkheid om toegang te hebben tot zoveel
mogelijk administratieve documenten en medische onderzoeken (biologisch,
radiologisch, anatoompathologisch…) van voor en na de genezing.
Er
moeten gezien worden naar de afwezigheid van elke vorm van bedrog,
simulatie of illusie, aanvullende medische onderzoeken en
administratieve documenten, de evolutie van de ziekte, zoals blijvende
pijnlijke symptomen die ziek maken en de menselijke persoon aantasten,
of de weerstand tegen de voorgeschreven behandeling, de
‘onmiddellijkheid’ van het teruggevonden welzijn, de blijvende,
volledige en stabiele genezing zonder nagelaten sporen van de ziekte, en
naar de onwaarschijnlijkheid van een dergelijke evolutie.
Het is de bedoeling te kunnen verklaren dat die genezing heel apart is, buitengewoon en onvoorzien.
Het is tegelijk fundamenteel vast te stellen in welke context deze
genezing plaats vond (al dan niet in Lourdes, in welke precieze
situatie), door een compleet overzicht te maken van alle dimensies van
het leven van de genezen persoon, fysisch, maar ook psychisch en
geestelijk: zijn over het algemeen duidelijke emotie bij deze unieke en
onvergetelijke ervaring die hem diep verandert, het feit dat hij de
voorspraak van Maria in dat gebeuren ziet, het gebedsklimaat (of het
eventuele doen alsof), het gelovig verstaan van het gebeuren.
In
dit stadium zijn sommige van zijn verklaringen alleen maar “subjectieve
verbeteringen”, andere zijn objectieve genezingen die kunnen worden
geklasseerd “in afwachting”, als sommige elementen nog ontbreken, of als
gecontroleerde genezingen, die verder kunnen leiden, om ze ooit “waar”
te noemen.
2e stap: de bevestigde genezing
Deze tweede stap is deze van het onderzoek, gebaseerd op interdisciplinair onderzoek, zowel medisch als kerkelijk.
Op medisch vlak:
Er
wordt gevraagd naar de opinie van de verzorgers die lid zijn van AMIL
(Internationale Medische Vereniging van Lourdes, dat ongeveer 12.000
leden telt over 75 landen) en van de artsen en beroepskrachten van de
gezondheidsdienst die dit wensen, ongeacht hun geloofsovertuiging, zoals
het de traditie is in Lourdes. De lopende dossiers worden ook
voorgelegd aan de jaarlijkse vergadering van CMIL (Internationaal
medisch Comité van Lourdes). Een van de leden wordt aangeduid voor een
ondervraging en een volledig onderzoek van de genezen persoon. Men
vraagt ook raad aan de specialisten van de betrokken ziekte en men maakt
een evaluatie van de persoonlijkheid van de zieke, om alle hysterie of
delirium uit te sluiten… Dan kan de genezing eventueel zonder gevolg
worden geklasseerd of als “medisch geschraagd”.
Op kerkelijk vlak
Vanaf
dat moment kan een diocesane commissie, voorgezeten door de bisschop
van de genezene, een collegiaal onderzoek voeren om te zien op welke
manier deze genezing in al haar dimensies wordt beleefd: fysisch,
psychisch en geestelijk, zowel rekening houdend met de negatieve
reacties (er al te duidelijk voor uitkomend…) als met de positieve
tekenen (geestelijke vruchten…) van dat bijzondere gebeuren. In geval
van erkenning kan de genezen persoon, indien hij dat wenst, tegenover de
gelovigen getuigen van deze “genade van een echte genezing”, die
gebeurde in de context van geloof en gebed. Deze eerste erkenning laat
toe: begeleid worden om de ervaring van de genezing niet alleen te
moeten dragen. Het is immers niet altijd gemakkelijk om er mee te leven,
aan de geloofsgemeenschap erkende getuigenissen bieden en ruimte voor
een eerste gelovige dankzegging.
3e stap: de onderschreven genezing
Ook nu is er een medisch en een pastoraal deel, die in twee tijden gebeuren. Bij deze laatste stap zijn de criteria van Lambertini de referentie om deze genezing door de Kerk als miraculeus te erkennen:
(1) Het moet gaan om een ernstige ziekte, waarvan de vooruitzichten slecht zijn.
(2) De ziekte en de diagnose moeten zeker en precies zijn.
(3) Alleen een organische ziekte komt in aanmerking.
(4) Een eventuele behandeling mag niet aan de basis van de genezing liggen.
(5) De genezing moet plots gebeuren.
(6) Het opnieuw functioneren, moet volledig zijn, zonder voorafgaande herstelperiode.
(7) Het gaat niet om een herstel maar om een blijvende genezing.
4e stap: de bevestigde genezing
Het
is CMIL die als geconsulteerd orgaan de volle garantie geeft aan het
“buitengewone karakter” van de genezing, in de huidige stand van de
wetenschap, na een volledig medisch en psychiatrisch onderzoek.
5e stap: geproclameerde genezing (het wonder)
Dit niveau komt toe aan de bisschop van de genezen persoon, in samenspraak met de diocesane commissie. Het is de bisschop die de kerkrechterlijke erkenning van het wonder uitspreekt.
Bron: http://nl.lourdes-france.org/verdiepen/genezingen-en-wonderen/de-erkenning-van-een-wonder